Bruno Vanden Broecke: bijna schrijnwerker

Pesten

Het is geen vrolijk verhaal, de laatste 3 jaar van zijn lagereschooltijd in een dorpsschool in het Waasland. “Ik was nieuw, ik was klein, ik was ros, ik had sproeten, ik had een spleet tussen mijn tanden. Ik had een bril. Begin maar, he… En ik kwam met een oranje fiets naar school. Dat ook nog,” vertelt hij lachend.
 
Bruno vertelt met verbazend mededogen over die tijd. “Want ik denk dat je daar mentaal weerbaarder van wordt. Sterker. Als het al iets heeft opgeleverd, laat het dan alsjeblief dat zijn. 

Maar het keert toch vaak terug in getuigenissen van mensen die gepest zijn: ofwel maakt het je om zeep, ofwel kom je er sterker uit. Onderzoek heeft zelfs uitgewezen dat pesters het op volwassen leeftijd vaak zelfs moeilijker hebben dan de gepesten. Ze zijn soms zelfs meer getekend dan de mensen die ze getekend hebben.”
 

Nieuwe afslag?

Houtbewerking is het uiteindelijk toch niet geworden. Bruno ging Latijnse doen en blonk uit eens hij in een school zat waar hij zich thuis voelde. “Maar eigenlijk zou ik die houtbewerking nu wel willen doen. Ik heb een buurman die schrijnwerker is, en dat vind ik fantastisch. Da’s een afslag die ik nog moet nemen.”
 
Bruno Vanden Broecke in de Rotonde over liefde voor taal, voor muziek, voor een vrouw en wat voor moois daar allemaal uit voorkomt.