“Mijn moeder verdient een standbeeld“

“Mijn moeder verdient een standbeeld.“ Hoe meer Kurt Van Eeghem over zijn moeder praat, hoe groter dat standbeeld wordt. Een statement dat kan tellen op Internationale Vrouwendag.

Een warm gezin uit Zeebrugge met vijf zonen, een moeder die al dat testosteron in goeie banen probeert te leiden en een vader die na een lange professionele afwezigheid plotseling zijn zonen met lang haar terugvindt. Het waren de bouwstenen van een gelukkige jeugd aan zee.

Kurt vindt altijd en overal een podium. Of het nu de living is, de balletles, of de markt waar hij geanimeerd balpennen probeert te verkopen of bij de lading verse meisjes die iedere zomer weer aanspoelen aan de kust.

Maar het leven van een artiest verloopt niet altijd over rozen. Als buitenbeentje wordt hij gepest op school, later bellen de deurwaarders wel eens aan en te hard werken en niet voor zijn lichaam zorgen leidt tot tbc.

Maar in het licht van het succes dat daarop volgde, vindt Kurt dat maar onbenulligheden. Hij zou zijn leven zo opnieuw doen. “Want ik heb een prachtig leven gehad. En nog altijd.” Zo besluit de acteur-danser-presentator-culturo in een mooie bokszaal aan zee...