De Rotonde
Filip Meirhaeghe: winnen, winnen, winnen...
do 22 sep. - 9:40
Christel Van Dyck ontving Filip Meirhaeghe in De Rotonde. 2 uur lang stonden ze stil bij elke afslag van zijn sportief en persoonlijk leven.
Willen winnen
Willen winnen zat erin bij Filip Meirhaeghe. Van jongsaf. Wellicht van bij de geboorte. Geboren in een geslacht van motorcrossers, bracht het toeval hem bij de fiets. Het talent kwam bovendrijven, en een carrière ging van start.
Met een gedrevenheid die je alleen bij de echte topsporters kan vinden. Gefocust. Alles in functie van de sport. Er bestaat alleen maar dat. En bij Filip mag je daar dan nog een schepje bovenop doen.
De perfecte carrière
Hij ging voor de perfecte carrière. Zette 6 wedstrijden op een lijstje, die bij die perfecte carrière hoorden, en vinkte ze één voor één af. De zilveren medaille in 2000 op de Olympische Spelen was een domper.
Hij was de gedoodverfde winnaar. De beste in wedstrijd. Maar materiaalpech hield hem van dat goud. Iets waar hij 16 jaar na datum nog altijd spijt van heeft. Want een zilveren medaille win je niet. Je verliest goud.
De depressie
Het verlies kwam zo hard aan, dat hij er een depressie aan overhield. Maar Meirhaeghe was een vechter. Een winnaar. En ook dat overwon hij. Zodat die laatste vink op dat lijstje, een gouden medaille op de Olympische Spelen, weer mogelijk leek.
En deze keer mocht er niks mislopen. De dwanggedachte werd zo sterk dat Filip een beslissing nam. "De foute beslissing, maar op dat moment, in mijn hoofd de enige logische beslissing." Filip nam EPO, werd betrapt, en geschorst.
Zijn relaties
Intussen was ook zijn relatie met zijn toenmalige vriendin Susan op de klippen gelopen. "Voor mij was alles weg. Ik had geen koers meer, ik had geen lief meer, ik had geen inkomen meer".
Het dal waaruit Filip moest klimmen, was heel diep. Maar hij raakte er weer uit en zocht een nieuwe invulling van zijn leven, waarin de fiets nog altijd een grote, maar minder prominente rol speelde.
Hij trouwde, kreeg een zoontje, en twee jaar later nog een zoontje. "Als het maar gezond is. Dat leek zo een lege uitspraak. Maar het is het enige wat telt. Dat het gezond is."
De jongste zoon van Filip en Kelly, Thomas, wordt na een jaar gediagnosticeerd als jongen met een mentale achterstand. "Met zo'n kindje moet je door alle plannen die je voor hem hebt, een streep trekken. We leven nu van dag tot dag. Mijn vrouw kan dat beter als ik."
...
Filip Meirhaeghe, over de kooi van topsport, grenzeloze broederliefde en keiharde keuzes die je niet zelf maakt.
