"Mijn kind voelt zich schuldig over onze scheiding"

"Beste Madammen," zo schrijft een anonieme luisteraar. "Ik ben een moeder van 2 kinderen, 8 en 12 jaar oud. Ik ben 3 maanden geleden gescheiden van mijn man, en ik moet zeggen: het is een moeilijke periode. Voor mij, maar ook voor mijn kinderen."

"Vooral mijn zoon van 12 heeft het er heel moeilijk mee en neemt alles op zich. Hij denkt dat de scheiding zijn schuld is, maar natuurlijk is het dat niet. Ik voel dat hij zich begint af te sluiten en dat hij het niet verwerkt krijgt", gaat de getuigenis verder. " Ik probeer dat schuldgevoel uit zijn hoofd te praten, maar dat lukt me niet. Misschien is dit niet de juiste manier, maar welke dan wel?"

De Madammen nodigden hierover Lut Celie uit naar de studio, auteur van het boek De bleekweide. Anders kijken en luisteren naar kinderen en jongeren, een herwerking van een ouder boek, maar met nieuwe getuigenissen.

Kinderen voelen zich snel schuldig. Omdat ze in een ‘egocentrische periode’ zitten, in de ontwikkeling van hun identiteit.

Moet je je kind meteen duidelijk maken 'dat de scheiding niet zijn schuld is'?

Het gevoel van schuld is een een ballast voor het kind. Dit kan zwaar wegen en kost veel energie. Schuld is vaak een kwaadheid, gericht op jezelf.

Het is beter om eerst te begrijpen waarom een kind zich schuldig voelt. Het is belangrijk dat je die schuldvraag ontrafelt en onderzoekt. Laat het kind dit uiten.

Wil de ‘buitenwereld’ de kinderen dan te snel helpen, in de plaats van eerst te 'luisteren'?

Het is de zieke van deze tijd: meteen een oplossing willen aanreiken.

Lut zelf zegt vaak tegen de kinderen in haar praktijk: "wees niet bang van de pijn, van dat gevoel, laat dat gevoel maar komen." De emoties moeten een plaats krijgen.

Bv. woede is een emotie waar je iets mee moet doen. Die moet eruit, op een constructieve manier. Probeer hen hun kwaadheid kwijt te laten raken op een boze plek. Maak een doos bv. en doe daar herinneringen in.

Conclusie?

Schep duidelijkheid voor het kind rond het scheidingsverhaal.

Geef het kind de mogelijkheid om te leren begrijpen wat verkeerd liep. Praat met je kind: want je kind heeft recht op het echte verhaal. Geef dus door duidelijkheid, en door de waarheid de schuld een andere vorm. Dat is de enige manier om de pijn zachter te maken en zo gaat schuldgevoel stilletjes weg.

Let als ouder wel op hoe je iets vertelt. Als de moeder zegt: ‘papa heeft mij in de steek gelaten’ en papa zegt: ‘we zijn uit elkaar gegroeid’, dan is het kind in de war. .

Weet dat elke scheiding veel aandacht vraagt: zelfs als het geen vechtscheiding is, elk kind moet leren omgaan met die kwaadheid en een kind heeft emoties ook al uit zich dat in veel kleine onzichtbare dingen.