De bijzondere geschiedenis van onze bossen

Joeri Cortens van Natuurpunt 'ademt' bos. Hij weet dat hoe mooi onze bossen ook zijn, ze niet zo bijzonder zijn, zeker niet in vergelijking met bijvoorbeeld de bossen in de VS.

In België (en bij uitbreiding Europa) zijn er relatief weinig verschillende boomsoorten. In de VS 10 keer meer verschillende bomen per bos. Dat komt door de ijstijd. Door de steeds wisselende temperaturen, moesten bomen altijd opschuiven van koude naar warme gebieden.

In Europa zitten we met de Alpen en de Pyreneeën, daardoor konden bomen niet meereizen met de temperaturen en hebben dus maar een paar soorten de ijstijden overleefd. Bijvoorbeeld de winter en zomereik. En die zie je nu heel veel hier in Europa.

We mogen dan al minder soorten hebben, onze bossen zijn echte boeken waarin je als het ware de geschiedenis van ons land kan lezen. Van de ijstijden tot nu. Elke historische periode heeft op één of andere manier zijn stempel gedrukt op onze bossen.

De Romeinen hebben bijvoorbeeld heel veel tamme kastanjes aangeplant en als bodemstruiken Mispels. En daar was een heel logische reden voor: ze waren bang dat de Romeinse troepen anders geen voedsel zouden hebben in de winter. Door kastanjes en mispels aan te planten, wisten ze zeker dat de soldaten wat te eten zouden hebben.

Later in de Middeleeuwen zijn heel veel lindebomen gekapt. Dat hout was te zacht en dus niet bruikbaar om dingen mee te bouwen. In de plaats zijn toen massaal eiken geplant. Da’s niet altijd sterker hout, maar de eikels hebben ook nog een extra voordeel. De everzwijnen die in de bossen leefden, aten graag eikels en daardoor werden ze goed dik. En als de mensen dan everzwijnen gingen vangen, hadden ze dikke vette beesten. En mensen gingen ook met hun eigen varkens de bossen in zodat de dieren goed vet waren tegen de winter.